"Anne, hayallerinin verdiği güçle yaşamı iyilikle ve mutlulukla kucaklayan kimsesiz bir çocuktur. Kendilerine çiftlikte yardım etmesi için bir erkek çocuk evlat edinmeyi planlayan Marilla ve Matthew kardeşler, beklenmedik bir şekilde karşılarında Anne’i bulurlar. Ancak çok geçmeden bütün yaramazlıkları, safça hataları ve dünyayı başına yıkan üzüntüleriyle tuhaf ama çok sevimli olan bu kız çocuğunun gerçek dünyanın kurallarını olduğu gibi kabul etmeyi reddeden yüreğine hayran olurlar."
L.M.Montgomary tarfından 20.yüzyılın ilk çeyreğinde kaleme alınmaya başlanan Anne'in hikayesi bebeken yetim kalması ile başlıyor. Pek çok kez evlat edinilse de her seferinde geri gönderilen kızıl saçlı küçük çilli kız genellikle kalabalık ailelerin çalıştırmak için karın tokluğuna yanlarında tuttukları hizmetçiden farksızdır. Zaten fakir olan bu ailelerde ne sevgi ne ilgi ne de şevkat görür. Bu yüzden bir kez daha evlet edinileceğini öğrendiğinde içinde bu kez sevilip insan yerine konacağı bir evi olabileceği ümidi yeşerir. Bilmediği şeyse bir kız değil erkek çocuğun istendiğidir. Kendisini almaya gelecek kimseyi tren istasyonunda bekler. Cutbert'lerin iki bireyinden biri olan Mathew bekleme salonunda küçük bir kızdan başkasını göremeyince görevliye sorar. Refakatçi trenle ayrılmış ve bu küçüğü bırakıp gitmiştir. Yaşlı adamı çaresiz kızla at arabasına binip dönüşe yolculuğuna koyulur. Dakikalar içinde neşeli küçük yaratık bir sürü şey sormuş ve anlatmış haldedir. Mutluluğu onları karşılayan yüzü asık Marilla adlı kadının sözleri sonrası uçup gider ve yapılan yanlışı öğrenince feryat figan ederek ağlar. İstenmeyişi kalbi bir kez daha kırılmıştır. Karşısındaki ise içinde bulunduğu durumu pek de önemsemiş görünmez. Ertesi gün karışıklığı düzelmek ve kızı bırakmak için Marilla bizzat gidecektir. Tatsız geçen yemeğin ardından uyumak için çatı katındaki bir oadaya alınır. Kederi öylesine büyüktür ki üzerini özentisizce çıkarıp sağa sola bıraktıktan sonra yorganın altında gözyaşlarını akıtmaya devem eder. Mumu almak için dönen kadın gördüklerinden hoşnut olmaz. Kızın yüzündeki damlaları fark eder... Güneş doğar. Penceresinde ışıltılı dünyaya kederle bakan Anne en azından o anın güzelliğinin tadını çıkarır. Yukarı gelen Marilla'nın dağınıklık vurgusuna dünkü ruh halini neden gösterir.
Görünüle göre bir şekilde Mathew kızı sevmiştir ve bir yardımcı alabileceğini kızı da tutabileceklerini söyleyerek kızkardeşini şaşırtır. Ancak katı kurallarını ve inatçlığını çok iyi bildiği Marilla gelecekleri açısından halen eski kararında ısrarcıdır. Anne aşağı indiğinde konuşmayı bitirler. Kahvaltı sonrası nisbeten sakinleşmiş görünen kız gitmeye hazırdır ve daha da durgunlaşmıştır. Bir kes daha yolun hayran olunası manzarası eşliğinde bir sürü şeyler anlatır. Satır aralarında Marilla zorlu çocukluğunun izlerini fark eder.
0 Comments:
Yorum Gönder